سعدی:
ما در این شهر غریبیم و در این ملک فقیر
به کمند تو گرفتار و به دام تو اسیر
***
حافظ:
مرو به خانه ارباب بی مروت دهر
که کنج عافیتت در سرای خویشتن است
***
خیام
تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه
پر کن قدح باده که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه
***
مولوی
ترا اگر نفسی هست غیر عشق مجو
که چیست قیمت مردم هر آنچه می جویند
***
سعدی
چه گنجها که نهادند و دیگری بر داشت
چه رنجها که کشیدند و دیگری آسود
***
عرفی
چنان با نیک و بد عرفی به سر بر کز پس مردن
مسلمانت به زمزم شوید و هندو بسوزاند
***
سعدی
همچنان در فکر آن بیتم که گفت
پیلبانی بر لب دریای نیل
زیر پایت گر ندانی حال مور
همچو حال تست زیر پای پیل
***
حافظ
عاقبت منزل ما وادی خاموشان است
حالیا غلغله در عالم افلاک انداز
***
امیر خسرو دهلوی
از سر کویش به حسرت وقت رفتن آفتاب
آفتاب عمر خود را بر سر دیوار دید
***
نظرات شما عزیزان:
تاريخ : یک شنبه 1 مرداد 1391 | 19:11 | نویسنده : خداداد |
تبادل
لینک هوشمند